Η σχέση του πραγματικού με το φανταστικό τοπίο αποτέλεσε το αντικείμενο της εργασίας. Οι ατομικές σκέψεις, οι ιδέες, οι προβληματισμοί ή ένα λογοτεχνικό κείμενο εγγράφουν νέους σχηματισμούς στον τόπο. Το τοπίο γίνεται έτσι ένα σύνολο συμβόλων που επιτρέπει ατομικές ερμηνείες. Ακόμα και σε έναν αυστηρά σχεδιασμένο χώρο, όπως είναι η Πανεπιστημιούπολη Πατρών, η έννοια του σχηματισμού στο τοπίο δίνει τον απαραίτητο χώρο να εκφραστούν οι οραματισμοί και τα όνειρα μεταβάλλοντας τις πραγματικές σχέσεις και κλίμακες και δίνοντας, τελικά, στον τόπο αυτό ένα προσωπικό νόημα.