Σε επιλεγμένους, αποκλεισμένους εν μέρει, αστικούς χώρους της Πάτρας που διανύουν μια παροδική κατάσταση άκτιστου, διαπιστώνουμε την ύπαρξη τμημάτων μιας άγριας /ανυπότακτης φύσης όπου λανθάνουν (μικρο)οικο-σύστηματα. Αυτά βρίσκονται σε μια διεργασία συνεχούς μεταβολής προς την κατάσταση εντροπίας.

Στον αστικό ιστό διακρίνονται ως αυτόνομες φυτοκοινωνικές οργανώσεις (δίκτυα θυλάκων), τόποι ειδικής σημασίας που μπορούμε να τους αποδίδουμε τη σημασία του δυνητικού εντροπικού κήπου. Οι κήποι αυτοί μπορούν να συνδεθούν με τις ιδέες της ετεροτοπίας, των ουτοπικών οραμάτων (ευτοπίες, δυστοπίες) ετεροχρονικών και ουχρονικών αναζητήσεων.

Πρόθεση του εργαστηρίου είναι η ευφάνταστη δημιουργική εύρεση μιας νέας οργάνωσης, είτε κάποιου μηχανισμού διατήρησης ή πολλαπλασιασμού τους, αλληλεπίδρασης με το περιβάλλον τους και με το περιβάλλον της πόλης.

Το εργαστήριο οργανώθηκε από το Εργαστήριο Εικαστικών Τεχνών.

Προταση - συντονισμός: Κώστας Ντάφλος, Βάντα Χαλυβοπούλου.

Συμμετείχαν οι διδάσκοντες του Τμήματος:

Δημήτρης Γιαννίσης, Πάνος Κούρος, Βασίλης Μπούζας, καθώς και οι Μπολέτη Χαραλαμπία, Ελληνικό Ινστιτούτο Παστέρ.

Συμμετείχαν οι σπουδάστριες/-στές: Αναγνωστοπούλου Πολύτιμη – Μαρία, Αναγνώστου Λουίζα, Αντωνέλλη Χριστίνα, Καραμπίνη Νάντια, Καρέλη Νίκη, Καρυστιναίου Ευθυμιάτου – Ερνεστίνα, Καστάνη Χρυσάνθη, Κουνάβη Μαρίνα, Κουβαρά Ρούλα, Νινιού Θάλεια, Παυλίδου Μαρία, Πουλοπούλου Γεωργία, Βουρλάκου Ειρήνη

Η δουλειά του εργαστηρίου παρουσιάστηκε στο Βυζαντινό και Χριστιανικό Μουσείο Αθηνών.