“Πάντα εσύ το πέτρινο άγαλμα και πάντα εγώ η σκιά που μεγαλώνει”

ΜΟΝΟΓΡΑΜΜΑ, Οδυσσέας Ελύτης

Το άγαλμα ως στατικό στοιχείο προσδιορίζει το μηδέν, την ακινησία, την αλληλεπίδραση με το φως επιτρέποντας στο δεύτερο να προδώσει τη ροή του χρόνου από την αλλαγή της γωνίας πρόσπτωσης. Η σχέση φωτός και υλικού, σκιάς και χρόνου, εκδηλώνει τη φορά των εξελίξεων . Ο χώρος καθορίζει τα όρια ενός τοπίου. Ο χρόνος καθορίζει τη στιγμή και το πως επηρεάζεται σημειακά η όψη ενός τοπίου. Το τσιμέντο ως αδρή πρώτη ύλη συμβολίζει την ιστορική μνήμη . Τι συμβαίνει όμως όταν στοιχείο που πλεονάζει στη μεγαλούπολη εισβάλει σε απρόσμενες τοποθεσίες;