Στην περιοχη της πλατείας Ανεξαρτησίας, στο κέντρο του Δήμου Αθηναίων, αντιμετωπίζεται ένα σοβαρό χωρικό ζήτημα: η υψηλή πυκνότητα των κατοικιών, σε συνδυασμό με την πλήρη έλλειψη εμφάνισης του υγειούς δημοσίου προσώπου της πόλης καθιστά τον κόμβο Βάθη προβληματικό.

Η εργασία αυτή επιχειρεί να ξαναγράψει το συγκεκριμένο μέρος της πόλης, παρέχοντας τον απαραίτητο δημόσιο χώρο που έχει ανάγκη ο ιστός της, μέσω της δημιουργίας μιας πλατείας για τον πέζο, χαρακτηριζόμενη πλέον από αυτό που της δίνει ταυτότητα, ένα Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης και αυτό που την οριοθετεί, ένα συγκρότημα κατοικιών και έναν πύργο που φιλοξενεί γραφεία του Δήμου.

Με τη χωρική υποχώριση του Μουσείου, καθώς και με το σχεδιασμό της κίνησης στο εσωτερικό και το εξωτερικό του, το κτήριο του μουσείου διαπραγματεύεται έννοιες όπως κατεύθυνση, δημόσιος και ημιδημόσιος χώρος, θέαση και περιπλάνηση.