Σε αναφορά με το παραλιακό μέτωπο της Ναξου δημιουργήθηκε ένα πρότυπο συγκρότημα κατοίκησης που μας πάει πίσω στο χρόνο. Μια νοητή καμπύλη (κάτοψη) συνδιαλέγεται με τους οικισμούς, κάνοντας τους μέρος αυτής με τη μορφή δημόσιων κήπων. Οι κατοικίες έχουν διαμορφωθεί ως σύγχρονες σπηλιές με δυνατότητα επέκτασης ενώ ο δημόσιος χώρος έχει τη μορφή ενός υπερυψωμένου περιπάτου με θέα προς τη θάλασσα. Έτσι το μέτωπο αλλάζει μορφή ανάλογα με την εποχή. Το καλοκαίρι τόσο η πλατεία όσο και η παραλία μπροστά από αυτή σφίζουν από ζωή ενώ το χειμώvα ο τοίχος της λειτουργεί ως κυματοθραύστης εντείνοντας έτσι την ιδέα της επιστροφής στο χρόνο/ μιας «σύγχρονης εγκατάλειψης».

With reference to the seafront of Naxos, we created a model of living complex that takes us back in time. An imaginary curve (top view) converses with the settlements, making them part of it as a public garden. The houses are configured as modern caves that are expandable and the public space has the form of a raised promenade overlooking the sea. So the forehead changes form depending on the season. In summer the square and the beach front is full of life while in the winter its wall operates as a breakwaterintensifying the idea of a “modern abandonment”.