Ποια είναι τα χαρακτηριστικά που θα μπορούσε να έχει ένας νέος τύπος δημόσιου χώρου, ένας χώρος κοινών;

Η αρχιτεκτονική και η διαχείριση των υπολειμματικών χώρων μεταξύ φυσικού και αστικού περιβάλλοντος και η σημασία της συμμετοχικής διαδικασίας για την διαμόρφωση και κατασκευή κοινών τόπων είναι αντικείμενο αυτής της μελέτης. Η συγκεκριμένη πρόταση αποτελεί ένα αστικό πείραμα δημιουργίας ενός κοινού τόπου στην πόλη της Πάτρας, στις παρυφές του Δασυλλίου.

Η διαχείριση της πλαγιάς και η δημιουργία πλατωμάτων γίνεται με τέτοιον τρόπο ώστε να δημιουργηθούν καταστάσεις και εμπειρίες σε σχέση με την πόλη και το έδαφος μέσα από τις διαφορετικές υφές, θέες και δράσεις. Οι καταστάσεις που δημιουργήθηκαν ορίζονται από 6 συμβολισμούς (α. αγκαλιά, β. έκθεση από παντού, γ. αναβαθμοί, δ. βραχώδες τοπίο, ε. κλειστοί χώροι και ζ. διαδρομές), οι οποίοι αναφέρονται στην διαφορετική αντιμετώπιση σχεδίασης των σχηματισμών του εδάφους.

Η προτεινόμενη μορφή δημόσιου χώρου εμπλέκει όλους τους συμμετέχοντες (αρχιτέκτονας, κρατικός μηχανισμός και τον πολίτη) σε όλα τα στάδια υλοποίησης και δεν ακολουθεί την παγιωμένη γραμμική διαδικασία υλοποίησης ενός δημόσιου χώρου. Το στοιχείο της συμμετοχικής διαδικασίας ενυπάρχει σε όλα τα στάδια υλοποίησης, τα οποία είναι τα εξής: προετοιμάζω| σχεδιάζω | κατασκευάζω | χρησιμοποιώ-δημιουργώ | κατοικώ ή εγκαταλείπω.