Γιατί ένας χώρος που υπάρχει μέσα στον ιστό μιας πόλης να μην μπορεί να χρησιμοποιηθεί από τους κατοίκους της και για άλλες χρήσεις πέραν της ταφής; Θα μπορούσαν τα νεκροταφεία να αποτελούν δημόσιους χώρους για πενθούντες και μην πενθούντες;

Στόχος αυτής της διπλωματικής είναι ο επαναπροσδιορισμός της σχέσης του νεκροταφείου με την πόλη και η αντικατάσταση των σύγχρονων νεκροταφείων από πράσινους, ανοιχτούς δημόσιους χώρους όπου άνθρωποι όλων των ηλικιών θα βρίσκουν έμπνευση για τη ζωή και θα προετοιμάζονται για το θάνατο.

Το οικόπεδο που επιλέχθηκε βρίσκεται στην Αθήνα, στην περιοχή της Κηφισιάς, αποτελεί το όριο των δήμων Κηφισιάς, Αμαρούσιου και Μελίσσιων και συνορεύει με το Άλσος Συγγρού και με το νεκροταφείο Κηφισιάς. Η πρόταση αποτελεί στη ουσία συνέχεια του υπάρχοντος νεκροταφείου της Κηφισιάς, το οποίο χρειάζεται επέκταση.

Βασικός στόχος είναι η ομαλή μετάβαση από το νεκροταφείο στο άλσος μετατρέποντας έτσι το οικόπεδο σε έναν υβριδικό χώρο. Το πάρκο μοιάζει να χάνει τα αυστηρά του όριο και να εξαπλώνεται φυσικά στο τοπίο ενώ το νεκροταφείο λόγω της υψομετρικής διαφοράς εισχωρεί υπόγεια στο οικόπεδο, σχίζοντας τη γη και αναπτύσσεται σε χαμηλότερο επίπεδο.