Αθήνα 2036. Το κέντρο της Αθήνας έχει ερημωθεί. Στο ο.τ. 10 δεν έχει εξαφανιστεί κάθε ίχνος ζωής. Νέες αυτοσχέδιες μηχανές που τυπώνουν σε τρεις διαστάσεις έχουν εγκατασταθεί στο χώρο.

Στις αίθουσες παραγωγής οι μηχανές γεννούν την παραγωγή. Εκτυπώνουν τα αντικείμενα από το μηδέν, ολοκληρωμένα.

Στον πύργο εργοστασίου οι εργαζόμενοι σχεδιάζουν τις νέες παραγγελίες. Η παραγωγή που είναι εξαπλωμένη σε όλο το ο.τ. 10 ελέγχεται από εδώ.

Στον πύργο πληροφοριών οι εργαζόμενοι ταξινομούν και κατατάσσουν τις διαδικτυακές παραγγελίες. Ο πύργος γίνεται ο πυρήνας επικοινωνίας μεταξύ της παραγωγής και της κατανάλωσης.

Στο τέταρτο επίπεδο του τετραγώνου ο φέροντας οργανισμός του κτηρίου αποκαλύπτεται στον επισκέπτη.

Στα δώματα του τετραγώνου μικρές λευκές κατασκευές κατοίκησης ξεπροβάλλουν από τις απολήξεις των κλιμακοστασίων. Το εκτυπωμένο από τον ίδιο τον κάτοικο σπίτι του έχει τη μορφή μίας σύγχρονης καλύβας.

Το ο.τ. 10 έγινε το ίδιο μία μηχανή. Η κοινότητά του παράγει, αναπαράγεται και καθορίζεται. Η Αθήνα έγινε μηχανή του εαυτού της και άνθισε επάνω στα απομεινάρια των ερειπίων της.