[ Η κατεύθυνση δεν θα διεξαχθεί κατά το ακαδημαϊκό έτος 2023-2024 ]

"Τίποτα δεν είναι πιο αόρατο από ένα μνημείο", γράφει ο Musil το 1927. Γιατί αποτυγχάνει η λειτουργία μνημόνευσης στα παραδοσιακά μνημεία; Γιατί τα ιστορικά μέσα τέχνης, το πάθος, η παθητική θέαση, ο διδακτισμός είναι σήμερα ανεπαρκή εργαλεία για να κάνουμε ορατό το παρελθόν και να σκεφτούμε τη σχέση του με το παρόν; Πώς οι σύγχρονες πρακτικές τέχνης στο δημόσιο χώρο κινητοποιούν το κοινό να αναλάβει την εργασία της μνήμης; Πώς έχουν αλλάξει ο λόγος και οι τακτικές μνημόνευσης στην πόλη, μετά την "έκρηξη της μνήμης" της δεκαετίας του '90, τις μαζικές προσφυγικές ροές και τις αναβιώσεις της εθνικής ταυτότητας; Το εργαστήριο θα αναπτύξει μια ερευνητική μεθοδολογία βασισμένη στην «αρχαιολογία της μετανάστευσης» για τη μελέτη του αυτοσχέδιου καταυλισμού Αφγανών προσφύγων στην Πάτρα, που κατεδαφίστηκε το 2009 και θα εργαστεί για το σχεδιασμό και την υλοποίηση ενός αντι-μνημείου στην Πάτρα. Το μάθημα απευθύνεται σε σπουδαστές που έχουν ενδιαφέρον για τη σύγχρονη τέχνη στο δημόσιο χώρο, όπως συνδέεται με τη σημείωση της μνήμης και τη σημερινή συζήτηση για τις αισθητική, ιδεολογική και πολιτική λειτουργία των μνημείων. Το μάθημα θα διεξάγεται τη Δευτέρα στις 6:00 μ.μ.