Το Μάθημα Ιστορία της Αρχιτεκτονικής 2 περιλαμβάνει μια συνολική παρουσίαση της αρχιτεκτονικής δημιουργίας από τις πρώτες προσπάθειες του ανθρώπου να επέμβει στο χώρο και να παράξει δομημένο περιβάλλον ως το τέλος του Μεσαίωνα, εστιάζοντας στην Ευρώπη και στην Εγγύς Ανατολή. Η εξέταση γίνεται χρονολογικά κατά τόπους και εποχές, ακολουθώντας τον κλασικό χωρισμό σε χωροχρονικές ενότητες. Η αρχιτεκτονική δημιουργία της κάθε ενότητας εξετάζεται από την άποψη της τυπολογίας, της μορφολογίας και της κατασκευής, μέσα στα κοινωνικά, οικονομικά και ιδεολογικά της πλαίσια, αφού προηγηθεί μια σύντομη παρουσίαση των ιστορικών δεδομένων της εξεταζόμενης περιόδου στο συγκεκριμένο γεωγραφικό χώρο. Στόχος της εξέτασης της αρχιτεκτονικής παραγωγής κάθε ενότητας είναι μια προσπάθεια κατανόησής της σε πλάτος και βάθος, μέσα από την εξέταση τόσο των δημιουργιών της μεγάλης και επίσημης όσο και της ελάσσονος αρχιτεκτονικής, τα δημιουργήματα της οποίας αποτελούν το μέτρο σύγκρισης για την αξιολόγηση των «μνημείων». Έτσι για την αρχιτεκτονική κάθε περιόδου εξετάζονται ζητήματα σχεδιασμού (όπως η διαδικασία του σχεδιασμού με τη χρήση σχεδίων ή χωρίς αυτά, η χρήση προτύπων, η μίμηση σημαντικών κτηρίων για λόγους συμβολικούς, η αναβίωση μορφών κλπ), ζητήματα κατασκευής (όπως η συνέχεια και η υπό ορισμένες συνθήκες διακοπή οικοδομικών παραδόσεων κλπ). Εξετάζονται τέλος οι φορείς της αρχιτεκτονικής δημιουργίας, δηλαδή οι αρχιτέκτονες και τα οικοδομικά συνεργεία, μέσα στο κοινωνικό και οικονομικό πλαίσιο της κάθε περιόδου.