Με θεωρητικό υπόβαθρο την ανάλυση των αλλαγών στον ορισμό του μουσείου, της διεύρυνσης της έννοιας της πολιτιστικής κληρονομιάς, των μεταβολών που διαπιστώνονται στον τρόπο που διατηρούμε την ανάμνηση του παρελθόντος, και της «εμπειρικής και αισθητηριακής στροφής» στα μουσεία, το μάθημα στρέφει την προσοχή στις νέες δυνατότητες διαμεσολάβησης ανάμεσα στο μουσείο και τους επισκέπτες που προσφέρουν οι ψηφιακές τεχνολογίες. Κύριος στόχος του μαθήματος είναι να συμβάλει στην κατανόηση του τρόπου με τον οποίο η χρήση τους αλληλεπιδρά με τον αρχιτεκτονικό και χωρικό σχεδιασμό μουσείων/χώρων πολιτιστικής κληρονομιάς. Ιδιαίτερη έμφαση δίνεται στη δημιουργία ψηφιακών περιβαλλόντων σε διαφορετικά είδη μουσείων, από μουσεία τέχνης και μουσικής μέχρι μουσεία αρχαιολογικού χώρου και μουσεία πόλεων, καθώς και σε ιστορικά κτήρια/μνημεία, και στο ρόλο τους ως ερμηνευτικών εργαλείων και, με αυξανόμενο ρυθμό, ως εκθεμάτων αυτών καθεαυτών, τα οποία θέτουν προκλήσεις για τους επιμελητές, τους αρχιτέκτονες, τους σχεδιαστές. Παράλληλα, ένας βασικός στόχος του μαθήματος είναι η πρακτική γνώση σε ζητήματα επεξεργασίας κινούμενης εικόνας και ήχου και δημιουργίας οπτικοακουστικής σύνθεσης. Στο πλαίσιο του μαθήματος, μελετώνται παραδείγματα ψηφιακών εφαρμογών σε μουσεία και χώρους πολιτιστικής κληρονομιάς, στην Ελλάδα και το εξωτερικό, αναλύονται στρατηγικές σχεδιαστικές επιλογές, σε συνάρτηση με συγκεκριμένους στόχους και χρήσεις, και εφαρμόζεται η αποκτηθείσα θεωρητική και πρακτική γνώση στη δημιουργία ενός οπτικοακουστικού έργου που υποστηρίζει τη μουσειακή ερμηνεία και εμπειρία.