Εισαγωγή στον ιδιαίτερο τρόπο του σκέπτεσθαι και του πράττειν στην αρχιτεκτονική, στις μεταλλαγές που συντελούνται υπό την επίδραση εξωτερικών παραγόντων (φυσικών, ιστορικών, κοινωνικών, πολιτισμικών, τεχνολογικών, κ.ά.) και ιδεολογικών προσεγγίσεων (ερμηνεία, θεωρία, κριτική).

O ειδικός χαρακτήρας της αρχιτεκτονικής ως γνωστικού κλάδου. Τύποι γνώσης που συμβάλλουν στην αρχιτεκτονική
σκέψη και παραγωγή. Η θέση του αρχιτεκτονικού λόγου σε σχέση με την τέχνη, την επιστήμη, την τεχνολογία
και την πολιτική. Το περίσσευμα του νοήματος: αρχιτεκτονική και οικοδομική. Είδη αρχιτεκτονικής θεωρίας: Kανονιστική, στοχαστική, ερμηνευτική.

Η γλωσσική αναλογία στην αρχιτεκτονική. Η ιδέα της τάξης: μορφική και διανοητική τάξη, και οι εκδηλώσεις τους. Μορφή και περιεχόμενο, εικόνα και ιδέα. Το αρχιτεκτονικό νόημα σε συνάρτηση με το περιβάλλον και τον συνειρμό. Το πρωτογενές νόημα των αρχιτεκτονικών μορφών: αρχιτεκτονική και σημειολογία. Η έννοια της ρητορικής στην αρχιτεκτονική.

Πηγές της αρχιτεκτονικής μορφής: πρότυπο, προηγούμενο, τύπος. Η έννοια του τύπου ως αναλυτικό και συνθετικό εργαλείο. Η έννοια της μετατροπής: συνδυασμός, assemblage, παραμόρφωση, collage, παρατοποθέτηση. Η τυπολογία σε αντιπαράθεση με την εικονογραφία, η τυπολογία ως εικονογραφία. Το πρόβλημα της επανάληψης: αναπαραγωγή και εφεύρεση. Η δημιουργικότητα στην αρχιτεκτονική.