Στο μάθημα Ιστορία Αρχιτεκτονικής 3 παρουσιάζονται βασικά ζητήματα της σύγχρονης αρχιτεκτονικής από το τέλος του 19ου αιώνα έως το τέλος του 20ου όπως: η εξέλιξη του επιστημονικού ρόλου του αρχιτέκτονα μετά τον Διαφωτισμό, η αποστασιοποίηση από τον Εκλεκτικισμό, η σχέση τέχνης και βιομηχανικής παραγωγής, η εμφάνιση των νέων υλικών και η επίδραση τους στο αρχιτεκτονικό λεξιλόγιο, η εμπλοκή των αρχιτεκτόνων στις πολεοδομικές προτάσεις, ο πλουραλισμός στη χρήση της τεχνολογίας, οι προσπάθειες επιστροφής στον κλασικό φορμαλισμό, η διάσπαση του δόγματος μορφή - λειτουργία. Κύριος στόχος είναι η διευκρίνιση της θέσης του αρχιτέκτονα εν μέσω νέων κατευθύνσεων της σύγχρονης αρχιτεκτονικής σκηνής. Αυτές οι κατευθύνσεις εξετάζονται με συγκεκριμένα παραδείγματα σκέψης και έργου ορισμένων από τους σημαντικότερους αντιπροσώπους της διεθνούς αρχιτεκτονικής. Δίδεται έμφαση στην συσχέτιση της αρχιτεκτονικής με τις κοινωνικές και οικονομικές αλλαγές της σύγχρονης ιστορίας, παρουσιάζεται μια σειρά γενικών αναφορών στην αρχιτεκτονική κάθε περιόδου, διατυπώνονται βασικά θεωρητικά ερωτήματα και ακολουθεί εκτενέστερη ανάλυση των ειδικών παραδειγμάτων επί της δομής και της μορφολογίας. Οι μετατοπίσεις των αρχιτεκτόνων από τα οριοθετημένα πεδία χωρικής οργάνωσης στον σχεδιασμό των διαδικασιών παραγωγής και των αντικειμένων εν σειρά, μαρτυρούν μια αλλαγή ταυτότητας που επιβεβαιώνει συμπορεύσεις και συμβιβασμούς προκειμένου να εξασφαλιστεί η αναγκαιότητα του αρχιτέκτονα στην κοινωνική δομή.